آزمایش جیوه

در اینجا روش‌های متداول برای آزمایش جیوه در نمونه‌های مختلف (آب، خاک، هوا، خون و بافت‌های بیولوژیکی) شرح داده می‌شود:

1. روش‌های ساده و سریع (کیفی)

الف) آزمایش رنگ‌سنجی (تست کیت‌های تشخیص جیوه)

مواد مورد نیاز: کیت‌های تجاری مانند Mercury Quick Test (با استفاده از معرف‌های شیمیایی که در حضور جیوه تغییر رنگ می‌دهند).
روش کار:
1. نمونه (آب یا خاک) را با معرف مخلوط کنید.
2. تغییر رنگ (معمولاً به قرمز یا نارنجی) نشان‌دهنده وجود جیوه است.
محدودیت: این روش فقط وجود جیوه را تأیید می‌کند و غلظت دقیق را نشان نمی‌دهد.

ب) تست تبخیر جیوه (برای شناسایی جیوه مایع)

وسایل مورد نیاز: دستکش، ماسک، صفحه سیاه (مثل کاغذ سیاه).
روش کار:
1. نمونه مشکوک (مثلاً از یک دماسنج شکسته) را روی صفحه سیاه قرار دهید.
2. جیوه مایع به صورت قطره‌های نقره‌ای متحرک دیده می‌شود.
هشدار: جیوه بخار سمی تولید می‌کند؛ آزمایش باید در محیط تهویه‌دار انجام شود.

2. روش‌های کمی (اندازه‌گیری غلظت جیوه)

الف) طیف‌سنجی جذب اتمی (Cold Vapor AAS)

کاربرد: اندازه‌گیری جیوه در آب، خون و بافت‌ها.
روش کار:
1. نمونه با اسید نیتریک هضم می‌شود.
2. جیوه به صورت بخار (با استفاده از SnCl₂) آزاد می‌شود.
3. نور جذب شده توسط اتم‌های جیوه اندازه‌گیری می‌شود.
دقت: قابل اندازه‌گیری تا ppb (میکروگرم بر لیتر).

ب) دستگاه آنالایزر جیوه (Mercury Analyzer)

کاربرد: اندازه‌گیری جیوه در خاک، مواد غذایی و نمونه‌های بیولوژیکی.
روش کار: نمونه سوزانده می‌شود و جیوه به صورت بخار آزاد شده با اشعه UV اندازه‌گیری می‌شود.

پ) ICP-MS (طیف‌سنجی جرمی پلاسمای جفت‌شده القایی)

کمی صبر کنید...

موردی برای نمایش وجود ندارد.